در آیه اى دیگر مى فرماید:
قُلْ کَفى بِاللّهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ؛(رعد (13)، 43.) بگو:
خداى متعال براى دلدارى پیامبر(صلى الله علیه وآله) مى فرماید: از این که گروهى تو را تکذیب کرده و رسالت تو را قبول نمى کنند، نگران مباش؛ خدا شهادت مى دهد که تو رسول او هستى و یک نفر دیگر نیز بر رسالت تو شاهد است. این شاهد چه کسى مى تواند باشد که شهادت او در کنار شهادت خدا بر رسالت پیغمبر(صلى الله علیه وآله)موجب آرامش خاطر حضرت رسول(صلى الله علیه وآله)گردد؟ مى فرماید او کسى است که «عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ». در آیه پیشین فرمود «یتلوه شاهد منه»، آن شاهد از خود پیغمبر(صلى الله علیه وآله) و از اهل بیت او است و در این آیه براى معرفى کسى که شاهد بر رسالت است مى فرماید: آن شاهد داراى «علم الکتاب» است.
در تفسیر این آیه و بیان مقصود از «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ» حدیثى از امام صادق(علیه السلام) وارد شده است که خلاصه آن چنین است:
امام(علیه السلام) به راوى مى فرماید: آن کسى که تخت بلقیس را در یک چشم بر هم زدن از «سبا» براى سلیمان آورد چه علمى داشت؟ راوى در جواب امام(علیه السلام) گفت: اَلَّذى عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الِکتابِ؛ کسى که بهره اى (اندک) از علم کتاب داشت. امام(علیه السلام)فرمود: آیا مى دانى کسى که علمى از کتاب داشته باشد با آن کس که علم تمام کتاب را داشته باشد چه تفاوتى دارد؟ او به کمک علم ناچیزى که از کتاب داشت، توانست در یک چشم بر هم زدن، تخت بلقیس را از یمن به فلسطین بیاورد. سلیمان قبل از آن که چشمش را بر هم زند تخت بلقیس را در آن جا حاضر دید. این قدرت در سایه علم ناچیزى بود که آن شخص از کتاب داشت. امام صادق(علیه السلام) فرمود: علمى که «آصف بن برخیا» داشت نسبت به آن علمى که نزد ما است مانند قطره اى است در مقابل دریا. او یک قطره از آن دریا را داشت و چنان قدرتى را پیدا کرد، وَ عِنْدَنا وَ اللّهِ عِلْمُ الْکِتابِ کُلُّهُ؛(1) به خدا قسم علم تمام کتاب نزد ما است. کتابى که یک قطره از علمش آن قدرت را به «آصف بن برخیا» بخشید، به کسى که تمام علم آن را داشته باشد چه قدرت و عظمتى مى بخشد؟! و طبق این فرمایش امام صادق(علیه السلام) امامان معصوم(علیهم السلام) و در صدر آنها امیرالمؤمنین على(علیه السلام) کسانى هستند که علم تمام کتاب نزد ایشان است.
آرى، چون حضرت على(علیه السلام) کسى بود که «علم همه کتاب» نزد او بود، از این رو هنگامى که بر صدق گفتار پیغمبر(صلى الله علیه وآله) شهادت بدهد، مى توان شهادت او را در کنار شهادت خدا آورد: کَفى بِاللّهِ شَهِیداً بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ.(2)
در ذیل این آیه، علماى اهل تسنن نیز چندین حدیث آورده اند که منظور از «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ» على بن ابى طالب(علیه السلام) است.
